
Harun Reşit bir gün Bağdat kentinin dışındaki bahçeleri gezerken, ihtiyar bir adamın Dicle Nehri kıyısında hurma fidanı diktiğini görür, yanına gider ve sorar:
—Ey ihtiyar! Hurma ağacı kırk senede ancak meyve verir. Sen ise yaşlısın. Meyvesini yiyemeyeceğin ağacı dikip de ne yapacaksın? İhtiyar cevap verir:
— Gördüğünüz bu ağaçlar, daha önce başkaları tarafından sırf bizim için dikilmiştir. Ben de bu fidanı kendim için değil, benden sonrakiler için dikiyorum. Bu cevap Harun Reşit’in hoşuna gider ve yaşlı adama içinde para bulunan bir kese vererek ona bir iyilikte bulunur. Adam verilen parayı aldıktan sonra, eliyle sakalını sıvazlar ve Allah’a şükür der. Harun Reşit: “Niçin Allah’a şükrediyorsun” diye sorduğunda adam şu cevabı verir :
— Herkes diktiği ağacın meyvesini kırk sene bekledikten sonra ancak alır, oysa ben bugün diktiğim ağacın yemişini bugün alıyorum, nasıl şükretmem? Verilen cevaplar Harun Reşit’in hoşuna gidiyor tabi ki. Tekrar adama bir kese vererek ona bir iyilik daha yapar. Bunun üzerine adam bir kere daha şükrettikten sonra konuşmasını şöyle sürdürür:
— Bu defa ki şükretmemin sebebi de şudur, başkaları ağaçlarının ürününü yılda bir kere alırken ben bir günde iki kere alıyorum.
Harun Reşid gülümseyerek vezirine döner;
-Yürü gidelim bu ihtiyar bizde para bırakmayacak…
Not : Şükretmek iyidir… Az şikayet, çok şükür; seni mutluluğa götürür….
Bir yanıt bırakın